Peter Swanborn
dichter       docent       recensent

Nieuws       Biografie       Publicaties       Translations       Lessen       Contact

 
Bij Gebrek aan Conversatie (2006 / 2000)
De negen liederen van Bij Gebrek aan Conversatie vertellen het verhaal van een homo-erotische crime passionnel. Een man heeft zijn geliefde vermoord. Deze ligt aan zijn voeten. Alvorens de hand aan zichzelf te slaan aanschouwt de man, al zingende, zijn daad en zijn lot.
De cyclus is speciaal geschreven voor de bariton Meidert Velthuis.

Tekst en concept: Peter Swanborn
Muziek: Rita Knuistingh Neven
Duur: ± 35 minuten


5 - Midden op de dag

De zon was zwart, de kamer goud
Ik, ik had jou toevertrouwd
Mijn hart op tafel lag een schaar
Te wachten, wachten, scherp gebaar

Schimmel, schimmel, etensrest
Een hompje brood, een lege fles
Mijn voorspoed heeft de deur gezien
Ik vang een vlieg en tel tot tien

De zon was zwart, de kamer rood
Ik, ik heb jouw ziel ontbloot
En ook het lijf, de ad'ren blauw
Uit liefde voor en geen berouw.

Schimmel, schimmel, etensrest
Het brood is groen, een nieuwe fles
De Dood, voor eens, herhaalt zijn vraag
Wie is bang en wie vandaag?

De zon is zwart, de kamer ook
Gevuld met geur van bloed en rook
Op tafel ligt een rode schaar
Slapen, slapen, klein gebaar.

Schimmel, schimmel, etensrest
Het brood van steen, kapot de fles
De Dood, hij kijkt ons smalend aan
Nog eenmaal scherp en 't is gedaan.

De première van Bij Gebrek aan Conversatie vond plaats in juni 2000 in het Bibliotheektheater, Rotterdam.
Regie: Han Hazewindus. Decor: Anne-Karin ten Bosch.

De gelijknamige cd verscheen in 2006. De regie van de voorstellingen in Theater Lantaren/Venster tijdens de Operadagen Rotterdam 2007 was in handen van Inna van den Hogen. Decor: Arnold Schalks.

Op de cd staat ook het lied Meetkunde, gezongen door de sopraan Cora Schmeiser.


Meetkunde

Onze verhouding tot het geluk
Is er één als van een
Gelijkbenige driehoek.
Gewoonlijk zijn wij twee van de punten
En is ons geluk even ver
Als wij van elkaar
Verwijderd zijn.
Maar op hoogtijdagen, in schemeruren
Strekken wij ons uit over twee zijden
En raken elkaar
In de hoogte gesteund
Door de kracht van de zijde
Gelijk aan de afstand
Op het moment van scheiden.